In Chromatrix komen verschillende disciplines samen: de vrijheid van een schets, de precisie van een maquette, de monumentaliteit van architectuur en de ongrijpbaarheid van licht. Het werk is tegelijkertijd een studie, een autonoom object en een architectonisch lichtsysteem.
Chromatrix is een verkenning van lijn, licht en grid, ontstaan vanuit een intuïtief proces. Wat begint als een snelle schets, groeit in opeenvolgende fasen uit tot een evenwichtige, ruimtelijke constructie. Door het combineren van een systematische vormentaal met een organische benadering, vindt Chromatrix de balans tussen orde en toeval. De ontwerpen bouwen voort op principes uit De Stijl, Bauhaus en het Constructivisme, en ontwikkelen zich verder door de integratie van optische lichtwerking. Hierdoor krijgt het werk een toverachtig karakter; kleuren verschuiven en de relatie tussen lijnen en ruimte blijft in beweging.
Het proces start op papier, met schetsen die in hoog tempo en zonder vooraf vastgelegd plan worden gemaakt. De lijnen worden intuïtief gezet—snel, onderzoekend, zonder correcties. Deze schetsen dienen als een visuele taal die zich gaandeweg verfijnt. Vervolgens worden er meer gedefinieerde tekeningen gemaakt. Ook hier ligt de nadruk niet op exacte reproductie, maar op een nieuwe interpretatie van de oorspronkelijke energie van de schets. Strakkere contouren ontstaan, zonder dat de spontaniteit verdwijnt.
Wanneer het werk in ware grootte wordt gerealiseerd, blijft de associatie met het bouwkundige behouden terwijl de structuren tegelijkertijd volledig autonoom zijn. De stalen structuren worden groter, maar blijven spelen met de interpretatie van menselijke maat.
Door de stapeling van lijnen ontstaat een gelaagde dieptewerking, waarin schaduw en open ruimte een even belangrijke rol spelen als de fysieke materie. Maar het zwart—met zijn fijne, zanderige coating—brengt ook een optische verwarring teweeg. Doordat het materiaal weinig reflecteert en het omgevingslicht absorbeert, vervaagt de leesbaarheid van de structuren. Wat op het ene moment oogt als een lijntekening op de muur, blijkt bij een andere kijkhoek of onder ander licht—daglicht, fel zonlicht of kunstlicht, een ruimtelijke constructie te zijn. Daardoor blijft de overgang tussen twee- en driedimensionaliteit ongrijpbaar, en onthult het werk zich pas volledig wanneer je eromheen beweegt.
Licht speelt een essentiële rol in Chromatrix. Het is gevangen in kleine kamers, waarin de lijnen van staal zich voortzetten als lijnen van licht. Het zijn haast toverdoosjes: op het eerste gezicht robuuste, architectonische elementen, maar binnenin transformeert de donkere staalstructuur tot een gloeiende kern.
In de eerste twee werken uit deze serie is een extra optisch effect toegevoegd: iriserend kunststof. Dit materiaal reageert op de kijkhoek en het omgevingslicht, waardoor de kleuren constant veranderen en het werk zich steeds anders toont. Vanuit het vooraanzicht verschijnt het licht in blauw en groen, maar wanneer je het werk vanuit een zijaanzicht bekijkt, verschuift de kleur naar paars en roze. Wanneer er direct omgevingslicht op valt, verschijnt een warme oranje tint.
Chromatrix is een voortdurend evoluerend lichtsysteem. De komende jaren zal het werk zich verder ontwikkelen door nieuwe materialen, optische technieken en toepassingen te verkennen. De balans tussen constructie, licht en optische effecten blijft een uitgangspunt, maar de vormen en invullingen zullen zich blijven aanpassen aan nieuwe ideeën en contexten.
Naast de vrije kunstwerken zal Chromatrix ook als maatwerkconcept worden toegepast. De sculpturen kunnen worden afgestemd op specifieke ruimtes waarin een poëtische lichtbeleving gewenst is. Denk aan monumentale hangende composities, kroonluchterachtige structuren, wandsculpturen of kleinere, fijnzinnige varianten die in een hoek of tegen een wand kunnen worden geplaatst. Dankzij de modulaire opzet kunnen intuïtieve, op maat gemaakte installaties ontstaan, die naadloos samenvallen met de architectuur en sfeer van de ruimte.
